அவியல் – 29.08.08

பின்னூட்டங்களில் குபீரென்று சிரிப்பை வரவைக்கும் விதமாக எழுதுவதில் குசும்பனுக்கும், மங்களூர் சிவாவுக்கும் கடும் போட்டியே நடக்கிறது. இருவரும் ஒருவருக்கொருவர் சளைக்காமல் பின்னூட்டப் போட்டி நடத்திக்கொண்டிருக்கிறார்கள். இவர்களிருவரின் பின்னூட்டங்களைத் தொகுத்தாலே, ஓரிரு மாதத்துக்கான பதிவுகளை தயார் செய்துவிட முடியும்! இருவருமே எனக்கு நல்ல நண்பர்கள் என்பதில் எனக்கு பெருமையோ பெருமை!

பின்னூட்டங்களைப் பற்றி குறிப்பிடும்போது நாம் கண்டிப்பாக நினைக்க வேண்டிய இன்னொருவர் rapp என்ற வெட்டியாபீசர்! எங்கே இவர்? பதிவின் நீளத்துக்கு இருக்கும் இவரது பின்னூட்டங்களுக்கு பதிவூட்டம் என்றே ஒருமுறை ஒரு பிரபலம் குறிப்பிட்டார் (நான்தான்.. ஹி...ஹி...) வெட்டியாய் இல்லாமல் பின்னூட்டங்களிலேயே ஆரோக்கியமாக விவாதமும் செய்து வந்தார். கும்மிகளிலும் சளைக்காமல் கலந்து கொள்வார். ஆணித்தரமாக தமது கருத்துக்களையும் சொல்வார். 31 ஜூலை 2008க்குப் பிறகு சொல்லாமல் கொள்ளாமல் ஆள் எங்கோ போய் விட்டார்! காணவில்லை என்று கிண்டலாக ஒரு பதிவு போடலாமா என்று கூட நினைத்தேன். மனசு கேட்கவில்லை. என்னமோ.. ஏதோ.

நானும் அவரும் ஒரே மாதத்தில்தான் (மே ’08) பதிவுலகுக்கு வந்தோம். 28 பதிவுகள் போட்டார். அவற்றில் பல அருமையான பொருள் பொதிந்த பதிவுகள்தான். கடைசி சில பதிவுகளுக்கு தொடர்ந்து செஞ்சுரி பின்னூட்டங்கள் பெற்றார். ராப்.. எங்க இருக்கீங்க....? ப்ளீஸ் வந்து கல(ந்து)க்குங்க. பின்னூட்ட கும்மி இல்லீன்னாலும், அட்லீஸ்ட் வாரத்துக்கு ஒரு பதிவு போடுங்க!

நீங்க கவனிச்சிருக்கீங்களா? மதியம் நண்பர்களை, சக ஊழியர்களைப் பார்த்து ‘சாப்பிட்டாச்சா?’ என்று கேட்போமில்லையா? ஆண்கள் அதோடு நிறுத்திக் கொள்வார்கள். ‘சாப்பிட்டாச்சு’ என்றால் பெண்கள் மட்டும் ‘என்ன சாம்பார், என்ன பொரியல்’ என்று விலாவாரியாக (‘விலாவாரி’ என்று ஏன் சொல்கிறார்கள்?) கேட்பார்கள். நான் என் தோழிகளிடம் “அதென்ன நீங்க மட்டும் சாப்பிட்டாச்சுன்னா விடாம, டீட்டெய்ல் எல்லாம் கேட்கறீங்க?” என்று கேட்பதுண்டு. சென்றவாரம் இதற்கு ஒரு தோழி விடை கொடுத்தார்.

“அதொண்ணுமில்லண்ணா, நாங்க சமைச்சுட்டு வந்து அடுத்த நாள் என்ன கொழம்பு வைக்க, என்ன பொரியல் வைக்க-ன்னு மனசுல நினைச்சுட்டே இருப்போம். இந்தமாதிரி அடுத்தவங்ககிட்ட கேட்கறப்ப ஒரு ஐடியா வருமில்ல அதுக்குத்தான்” என்றார். அப்படியா?

ஆகஸ்ட் மாதம் நிறைய விசேஷங்களோடு கடந்தது. ஆகஸ்ட் 17 வடகரை வேலன் மகள் பிறந்த தினம், ஆகஸ்ட் 20 தல யெஸ்.பாலபாரதி திருமணம், ஆக 22 என் திருமண நாள், அதே 22 மலேசியா விக்கியின் அன்னையின் பிறந்தநாள், 24 – லக்கிலுக் பிறந்தநாள், 27 – ச்சின்னப்பையன் செல்லப்பொண்ணு சஹானா பிறந்தநாள், அதே நாள் வெண்பூவின் செல்லக்குட்டி ஆதர்ஷ் பிறந்தநாள். (யாரோடதாவது விட்டுப் போயிருந்தா சொல்லுங்கப்பா, நோட் பண்ணிக்கறேன்...)

அதுமட்டுமன்று குசும்பனின் படைப்பும், எனது படைப்பும் ஜூ.வி-யில் வந்ததும் இந்த ஆகஸ்டின் விசேஷமே!

குமுதத்தில் சுஜாதா பொறுப்பாசிரியராயிருந்தபோது வெளிவந்த சில ஜோக்குகள் மறுபடி சுஜாதா நினைவை மனதில் தந்து வதைத்தது. கார்ட்டூனோடு ஒரு வரி மட்டுமே இருக்கும். படத்தைப் பார்த்தால்தான் நகைச்சுவை புரியும்.

காணாமல் போனவர்கள் என்ற கவுண்டரில் இருக்கும் ஆசாமியிடம் ஒருத்தன் சொல்லிக் கொண்டிருப்பான், “அடுத்த புதன் கிழமையிலிருந்து என் மனைவி காணாமப் போயிடுவான்னு நினைக்கறேன்” என்று. படத்தில் அந்த ஆள் வலது கை முதுகுக்குப் பின்னால் கோடாரியிடன் இருக்கும்!

ஒருத்தன் தன் நண்பனிடம் “எங்கப்பா என்னைத் திட்டறாரா? ஏன்?” என்று கேட்டுக் கொண்டிருப்பான். படத்தில் அவன் கையில் மதுக்கோப்பையும், கக்கத்தில் விஸ்கி பாட்டிலும், உதட்டில் புகையும் சிகரெட்டும், ஒரு கையால் ஒரு குஜிலியை அணைத்துக் கொண்டும் இருப்பான்!

ஒருத்தன் தூக்கு மாட்டிக் கொண்டு தற்கொலை செய்து கொண்டிருப்பான். ஸ்டூலை அப்போதுதான் தள்ளி விட்டிருப்பான். மனதிற்குள் நினைக்கிறான்.. “என் சாவுக்கு என் மனைவிதான் காரணம்னு எழுதி வைக்க மறந்துட்டேனே?”

“உங்கள் கம்பெனியில் வாங்கிய பாராசூட் சரியாகத் திறக்கவில்லை” என்று ஒருத்தன் பறந்தபடி புகார் கடிதம் எழுதிக் கொண்டிருப்பான். அவன் முதுகில் திறக்காத பாராசூட்!

மனைவி: (கோபமாக) ”என்னை ஒருத்தன் ஃபாலோ பண்ணிகிட்டே வந்தான்ங்க”

கணவன்: (கூலாக) “ஏதாவது பைத்தியமாயிருக்கும். விடு”

மிகவும் ஃபேமஸான இந்த ஜோக்கும் சுஜாதா பொறுப்பாசிரியராக இருந்தபோது வந்ததுதான்!

எப்பேர்ப்பட்ட மனுஷனை இழந்துவிட்டோம் நாம்! :-(

நானும் கிசுகிசு ட்ரை பண்ணட்டுமா?

மீன்தான் பேட்டரியாவா என்று அதிர்ஷ்டப்பார்வைக்காரர் திரி கொளுத்திய மர்மம் என்னவென்று வலையுலகமே அதிர்ந்து போயிருந்தது. திடீரென்று அதை வாபஸ் வாங்கிக் கொண்டதும் ஏனென்று யாருக்கும் புரியவில்லை! சந்தேகம் தீர்ந்ததா அதிர்ஷ்டப்பார்வைக்காரரே?

அவன்-அது=அவள் புத்தகம் ஆர். நாகப்பன் அவர்களுக்கு அனுப்பியாச்சு. (வந்துடுச்சா சார்?) புதுகைத் தென்றலுக்கு இன்றுஅனுப்பப்படும். அதிஷா இன்னும் முகவரி தராமலிருக்கிறார். அதை விக்னேஸ்வரனுக்கு அனுப்பச் சொன்னார். விக்கி... எங்கே உங்க முகவரி?

----------------------------

இந்த வாரம் முழுவதும் கரண்ட் கட் இப்படித்தான் என்றில்லாமல் வதைக்கிறது. இதோ, இந்த வரியை ஆரம்பிக்கும்போது இருக்கும் மின்சாரம் முடிக்கும் போது இருக்குமா என்பது நிச்சயமில்லை. இந்தத் தொல்லையாலேயே நேற்று முன் தினம் இரவு ஒன்றும் எழுத முடியவில்லை. நேற்று காலையும் திடீரென்று (இதோ இதை எழுத எழுத கரண்ட் போய்விட்டது! சத்தியமாக! ச்சே!) போய்விட்டது!

பதினைந்து நிமிடத்துக்குப் பிறகு இதோ கரண்ட் மீண்டும் வந்துவிட்டது. என்ன எழவு இது என்று புரியவேயில்லை! அதுவும் இரவு நேரங்களில் மகா கொடுமை!

************************************

வெகுநாட்களாயிற்று ‘எங்கே இந்தக் கவிஞர்கள்’ எழுதி. இதோ இன்று நிமோஷினி

தரிசனம்

எனக்கு

எப்போதுமே

தட்டுப்படுவது

ஆராதனைத் தட்டு

சார்த்தின மாலைகள்

கம்பிகள் வயிற்றில் பதிய

எக்கினதில்

அர்ச்சகத் தொந்திகள்

பூணூல் பதிந்த

வியர்வை முதுகுகள்தான்.

ஒருமுறையேனும்

அம்மன் இல்லை

உன் முகம் தவிர்த்து..