அயோக்கியன்

இதை முதலிலேயே உங்களிடம் சொல்லியிருக்கிறேனா எனத் தெரியவில்லை.

அவர் பெயர் வெங்கடாசலம். எனது நண்பர். ஜனனி ஆர்ட்ஸ் என்ற பெயரில் உடுமலைப்பேட்டையில் கலைக்கூடம் நடத்தி வருகிறார். பல வருடங்களுக்கு முன் ஒரு சில சினிமாக்களுக்கு டைட்டில்ஸ் எழுதியிருக்கிறார். ஆர். பார்த்திபன், பொண்டாட்டி தேவை என்ற படம் இயக்கப் போவதாய் அறிவிப்பு வருகிறது. அதற்காக இவர் பல டிசைன்களில் படப்பெயரை எழுதிக் கொண்டு போகிறார்.

இவரது டிசைன்களைப் பார்த்த இயக்குனர் பார்த்திபன் அடக்க முடியாமல் சிரிக்கிறார். இவருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

“நல்ல எழுதியிருக்கீங்க. ஆனா எல்லாத்துலயும் ஒரு தப்பு இருக்கு. என்னன்னு சொல்லுங்க பார்ப்போம்” என்று சொல்லி டிசைன்களைத் திருப்பித் தருகிறார்.

மீண்டும் பார்த்தும் வெங்கடாசலத்திற்கு ஒன்றும் புரியவில்லை.

பார்த்திபன் சொன்னார்: “ஆர்.பார்த்திபன் இயக்கும் பொண்டாட்டி தேவை” - ன்னு எழுதணும். “பார்த்திபனின் பொண்டாட்டி தேவை” -ன்னு எழுதியிருக்கீங்க. அர்த்தமே தப்பா வருது”

இவர் பதறி மன்னிப்பு கேட்க, பார்த்திபன் தொடர்ந்தார். “பரவால்ல. என் குருநாதரே இந்தத் தப்பைப் பண்ணியிருக்கார். சின்னவீடு படத்தோட ஃபர்ஸ்ட் போஸ்டர்கள்ல ’ஏ.வி.எம்மின் சின்ன வீடு’ன்னுதான் இருக்கும். அப்புறம்தான் ‘ஏ.வி.எம். அளிக்கும் சின்னவீடு’-ன்னு மாத்தினாங்க”

இது மாதிரி தெரியாமல் எத்தனையோ தவறு எழுத்தில் செய்துவருகிறோம். கலைஞர் கருணாநிதி சொல்லும் ஒரு விஷயம்... ‘முன்னாள் சட்டமன்ற உறுப்பினர்’ என்று எழுதாதீர்கள். ‘சட்டமன்ற முன்னாள் உறுப்பினர்’ என்று எழுதுங்கள் என்று. எவரும் கேட்பதாய்த் தெரியவில்லை. சட்டமன்றத்துக்கு முன்னாள், இந்நாளெல்லாம் இல்லை. உறுப்பினர்களுக்குத்தான் அதெல்லாம்!

எழுதும்போதும் பேசும்போதும் இப்படி நம்மை அறியாமலே செய்யும் தவறுகள் சில. தோசை சுட்டாச்சா, மாவு அரைச்சாச்சா - இப்படி. (அரிசி அரைச்சாச்சா, மாவு சுட்டாச்சா என்றுதானே இருக்க வேண்டும்? தோசையை சுட்டால் கருகும், மாவை மறுபடி அரைத்து என்ன ஆகப் போகிறது?)

*******************************

அகலிகை சாபம் பெற்ற கதை தெரியுமில்லையா?

கௌதம முனிவரின் மனைவியான அகலிகை மீது மோகம் கொண்ட இந்திரன், விடிவதற்கு முன்னமே சேவல் போலக் கூவ, விடிந்துவிட்டதாய் எண்ணி நீராட குளத்திற்குச் செல்கிறார் கௌதம முனிவர். அந்த நேரத்தில் கௌதம முனிவரின் வடிவம் தாங்கி பர்ணசாலைக்குள் புகுந்த இந்திரன் அகலிகையை ஆள்கிறான். சிறிதுநேரத்திலேயே இது தனது கணவன் கௌதமனல்ல என்று உணர்ந்தாலும் தன்னை மறந்து, தாகத்தால் தளர்ந்து இருக்கிறார் அகலிகை. (உணர்ந்தனள் உணர்ந்த பின்னும் ‘தக்கது அன்று' என்ன ஓராள் தாழ்ந்தனள் - என்கிறார் மிஸ்டர் கம்பர்!) வெளியே சென்ற கௌதமர் விடியவில்லை என்பதை உணர்ந்து திரும்பி வருகிறார். வரும்போது அறைகுறை ஆடையோடு அகலிகை எழ, இந்திரன் பூனையாக மாறி எஸ்கேப்பாகிறான். கௌதமர் அகலிகை கல்லாகவும், இந்திரன் உடல் முழுதும் ஆயிரம் பெண்குறி வரவும் சாபமிடுகிறார்.

இதைப் படிக்கும்போது, ஒன்று தோன்றியது.

'ஏன்யா, கௌதமா.. பர்ணசாலையை விட்டு வெளியே பார்க்கும்போதே, விடியலைன்னு தெரியாதா? என்னாத்துக்கு அவ்ளோ தூரம் போவ? அப்பாலிக்கா வந்து சாபம் வுடுவ? சரி.. நீ முக்காலமும் உணர்ந்த முனிவர்தானே... இது சேவல் இல்ல, என்னமோ டகால்ட்டி நடக்குது-ன்னு தெரிஞ்சுக்க வேணாமா.. அகலிகை பண்ணினது தப்புன்னா ஒரு முனிவரா நீ பண்ணினதும் தப்புதான்'

இப்படி இதைப்பத்தி தம்பி கிரேசி கிரிகூட விவாதிச்சிகிட்டிருக்கறப்ப, அவன் புதுமைப்பித்தன் ஒரு சிறுகதைல இதைக் கேட்டிருக்காருன்னான். உடனே தேடிப்பிடிச்சு நேஷனல் புக் டிரஸ்ட்ல வெளிவந்த அவரோட சிறுகதைத் தொகுப்பை வாங்கி அந்தச் சிறுகதையைப் படிச்சேன். சாபவிமோசனம். அவர் சீதைக்கும், அகலிகைக்கும் இது சம்பந்தமா விவாதம் பண்ணிக்கற மாதிரி (நீ என்னாத்துக்கு தீக்குளிச்சு நிருப்பிக்கற? உள்ளத்தூய்மைதான் முக்கியம். அத ராமன் நம்பலீன்னா அப்பறம் என்ன புருஷன்-னு சீதையை அகலிகை கேட்கறா) எழுதிருக்காரு. ரொம்ப வளவள நடை.

*****************************
அந்தக் கல்யாண வீட்டில் உணவருந்திக் கொண்டிருந்தார் அந்தக் கவிஞர். எங்கிருந்தோ அந்தப் பிரபல இயக்குனரை அழைத்து வந்து கவிஞர் முன் நிறுத்திய ஒரு நண்பர், இயக்குனரிடம் “இவர்தான் அந்தக் கவிதையை எழுதினவர்” என்கிறார். கவிஞர் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்த கையைப் பற்றிக் குலுக்கி “அயோக்கியா..!” என்கிறார் இயக்குனர். சுற்றி இருந்தவர்க்கெல்லாம் அதிர்ச்சி, வியப்பு. கவிஞரும், இயக்குனரும், நண்பரும் சிரித்துக் கொண்டிருக்கிறனர்.

அந்த இயக்குனர் சசி. ('சொல்லாமலே' உங்களுக்குத் தெரியும் இவர் 'பூ' பட இயக்குனர் என்று!)

அவர் அயோக்கியா என்று விளிக்கக் காரணம் அப்போது நடந்த தமிழ்சங்கமம் நிகழ்ச்சியில் கவிஞர் பாடிய ஒரு கவிதை.

கவிதை

ஊரெல்லாம் மழை பொழிய
வயிற்றிலோர் தீ எரிய
கைக்குழந்தை சுமையோடு
கார்க்கதவைச் சுரண்டுகிறாள்.

உதவுகிறான் உத்தமன்
மறுக்கிறான் மத்திமன்
கவிதை எழுதுகிறான்
அயோக்கியன்.

கவிஞர்..

ரமேஷ்வைத்யா.

*******************************