STOP THIS NONSENSE!

அங்கீகாரம் என்பதற்குத்தான் எல்லாருமே ஏங்குகிறோம். கணவன் தன் சமையலை பாராட்ட மாட்டானா என்று அவன் முகம் பார்க்கும் மனைவிகளாலும், டீச்சர் கடகடவென்று டிக் அடித்துக் கொண்டே புரட்டுவார் என்று தெரிந்தும் அழகழகான கையெழுத்தில் ஹோம் வொர்க்கைச் செய்து, அவர் கையெழுத்துப்போடும் போது, நிமிர்ந்து பார்த்து தன் எழுத்தை மெச்ச மாட்டாரா என்று ஏங்கும் மாணவ, மாணவிகளாலும், முதலாளி சொன்ன வேலையைச் செய்துவிட்டு, அவரது முதுகு தட்டலுக்குக் காத்திருக்கும் தொழிலாளிகளாலும், கடைக்கண் பார்வையால் ‘உன் விசுவாசத்தை மெச்சினேன்’ என்றொரு வார்த்தை கிடைக்காதா என்று ஏங்கும் தொண்டர்களாலும் நிறைந்ததுதான் இவ்வுலகம்.

ஆனால், அங்கீகாரம் என்ற பெயரில் உங்களைத் தவறாக ஏற்றிவிட்டுக் கொண்டே இருக்கும் நண்பர்களால் என்ன பயன்? அவர்கள் மறைமுகமாக நம் முன்னேற்றத்துக்கு முட்டுக்கட்டையாக இருக்கிறார்கள் என்பதே உண்மை.

எங்கள் நிறுவனத்தின் நிர்வாக இயக்குனர் ஒரு பெண். அவரது அயராத உழைப்பில் இருபது வருடங்களுக்கு மேல் நின்று நிலைத்து, ஏற்றுமதியில் பேர் வாங்கிய நிறுவனங்களில் ஒன்று இது.

இருபத்திரண்டு வருடங்களுக்கு முன் நடந்த ஒரு சம்பவம். முதன் முதலாக ஒரு வெளிநாட்டு BUYERக்காக ஆயத்த ஆடைகள் தயாரித்து, அது தரக்கட்டுப்பாட்டு சோதனையில் தோல்வியடைந்தது. மனம் தளர்ந்து, ‘என்னுடைய உற்பத்தியில் நீங்கள் சொல்லுமளவு குறைகள் ஏதுமில்லை’ என்று வாதாடினார் எங்கள் மேடம். இன்ஸ்பெக்‌ஷன் செண்டரில் வைத்து நடந்த இந்த வாக்குவாதங்களின் போது, அந்த BUYERன் இந்திய ஏஜண்ட் எங்கள் மேடத்தை தனியாக அழைத்தார்.

“லுக்... நீங்கள் வாதாட வேண்டியது இங்கே அல்ல. உங்க ஊழியர்கள்கிட்டதான். உங்க GOODSஐ நீங்களே CHECK பண்ணிக்கலாம். இதை ஓக்கே செய்ய எங்களுக்கு அஞ்சு நிமிஷம்தான் ஆகும். ஆனா ஒரு வளரப்போற நிறுவனமான உங்களுக்கு அது நல்லதில்ல. இதுதான் ஓக்கேன்னா, இதுக்கு மேல முயற்சிக்க முடியாம உங்க நிறுவனமும், நீங்களும் நின்றுவிட வாய்ப்புண்டு” என்று அறிவுறுத்தினார்.

‘அன்றைக்கு ‘உங்க உற்பத்தி ஏ-ஒன்’ என்று சமாதானப்படுத்தி, சமரசம் செய்து கொண்டு அனுப்பப் பட்டிருந்தால் இன்றைக்கு நான் இந்த இடத்தில் இருந்திருக்க மாட்டேன்’ என்று எங்கள் மேடம் அடிக்கடி சொல்வதுண்டு.

அந்தத் தரக்கட்டுப்பாட்டில் ஓகே ஆகவில்லை என்றால் RECHECK செய்யப்பட்டு, அது ஓக்கே ஆகிப் போய்விட வாய்ப்புண்டு. ஆனால் தவறான அங்கீகாரமும், வெற்றுப் பாராட்டுக்களும் என்னப் போன்ற ஒருவனுக்கு முன்னேற்றத்தைத் தரவே தராது.

எதுக்குய்யா இப்போ இந்தக் கதையெல்லாம் என்று கேட்பவர்களுக்கு..

பாரிஸ் திவா என்றொருத்தர் தமிழில் சிறந்த முதல் மூன்று இடங்களைப் பிடித்த வலைப்பூக்கள் என்று லக்கிலுக், பரிசல்காரன், அதிஷா மூன்று பேரையும் வெளியிட்டிருக்கிறார். என்ன கொடுமை இது?

நிச்சயமாக எனக்கோ, மேலே குறிப்பிட்டுள்ள என் நண்பர்கள் லக்கிலுக், அதிஷாவிற்கோ இந்த நம்பர் கேமில் எள்ளளவும் உடன்பாடில்லை. நாங்கள்தான் சிறந்ததென்றால் சிறந்ததை அவர் என்னவென்று வகைப்படுத்துவார்?

இதுபற்றி அவர் அறிவிப்பு வெளியிட்டபோதே கோவம் வந்தது. அதைக் கண்டுகொள்ளாமல் விடுவதே சரி என்று பேசாமல் இருந்தேன். ஆனால், இப்படி முடிவுகள் வெளியிட்டு எங்கள் நண்பர்கள், எங்களைப் படிக்கிறவர்கள் முன் எங்களை தலைகுனிந்து நிற்கச் செய்கிறார் அவர். இன்னும் எழுத்தில் ஏதாவது சாதிக்க வேண்டும் என்று நினைப்பிற்கு முட்டுக்கட்டையாகவே இது போன்ற பிதற்றலான கருத்துக் கணிப்புகளும், பாராட்டுகளும் இருக்கின்றன.

எங்கள் எழுத்தின் தரம் என்ன என்பது எழுதி முடித்துப் படிக்கும்போதே எங்களுக்குத் தெரியும். மரண மொக்கை எது, நன்றாக எழுதப்பட்டது எது என்பதை அறிந்தேதான் இருக்கிறேன். உதாரணத்திற்கு நேற்று எழுதப்பட்ட ஒண்டிக்கட்டை உலகம் புத்தக விமர்சனம் கொஞ்சமும் சரியில்லை என்பதை உணர்கிறேன். வேலைப்பளு, வேறு சில டென்ஷன்களால் எழுதித் தொலைத்து பதிவேற்றம் வேறு ஆயிற்று. (இந்த லட்சணத்தில் அது 200வது பதிவு!)

இப்படிப்பட்ட நிலையில் சும்மா ஒரு பத்து, பதினைந்து பேரைப் போட்டு ஒரு வாக்கெடுப்பு நடத்தி, முதலிடம், இரண்டாமிடம், மூன்றாமிடம் என்று வெளியிட்டு சிறப்பாய் மட்டுமே எழுதிக் கொண்டிருக்கும் பதிவர்களின் சாபத்தையும், கோபத்தையும் எங்கள் பக்கம் திருப்பி விட்டிருக்கும் இவரது இந்தச் செயலை வன்மையாக கண்டிக்கிறேன்.

இனியும் இவர் இதுபோன்ற வேலைகளைத் தொடரவேண்டாமெனக் கண்டிப்போடு கேட்டுக்கொள்கிறேன்.