அளவாப் பேசுங்கப்பா!

நண்பர் ஒருத்தர் அந்தப் பெட்டிக் கடைக்குப் போய் நின்று கேட்டார்.

"ரெண்டு சிசர் ஃபில்டர்.. ஒரு நிஜாம் பாக்கு குடுங்க"

வேறு யாருக்கோ, எதுவோ கொடுத்துக் கொண்டிருந்த கடைக்காரர், அதை முடித்து இவர் பக்கம் திரும்பி...

"வாங்க.. என்ன கேட்டீங்க?"

"ரெண்டு சிசர் ஃபில்டர்.. ஒரு நிஜாம் பாக்கு"

"சிசர் ஃபில்டர்.." என்றபடி பாக்கெட்டை எடுத்து.. "சிசர் ஃபில்டர் எவ்வளவு?"

"ரெண்டு"

"ரெண்டு சிசர் ஃபில்டர்...ம்ம்.. இந்தாங்க.. வேறென்ன கேட்டீங்க? பபிள்கம்மா?"

"பபிள்கம் இல்ல. நிஜாம் பாக்கு"

"பபிள்கம்தானே கேட்டீங்க?"

"இல்லீங்க. பாக்கு"

"ஓ! பாக்கா? என்ன பாக்கு?"

"நிஜாம் குடுங்க"

"நிஜாம் பாக்கு"என்று தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டே தேடி அந்த ஜாடியை எடுத்து "நிஜாம் பாக்கு எவ்வளவு?"

"ஒண்ணு குடுங்க"

"ரெண்டு வாங்கிக்கோங்க"

"ஒண்ணு போதுங்க.."

"ரெண்டு வாங்கிக்கோங்க. சில்லறைக்கு சரியா இருக்கும்ல"

இவர் வெறுத்துப்போய் "சரி குடுங்க"

"இந்தாங்க"

வாங்கிக்கொண்ட இவர் பத்து ரூபாய் எடுத்து நீட்ட.

"என்ன வாங்கினீங்க?"

"ரெண்டு சிசர்ஃபில்டர்.. ரெண்டு நிஜாம் பாக்கு"

"ரெண்டு சிசர் ஃபில்டர்.. ரெண்டும் ரெண்டும் நாலு... அப்பறம்?"

"யோவ்.. பாக்கியே வேணாம் வெச்சுக்கய்யா" என்றபடி ஓடி வந்துவிட்டார் இவர்!

இது ஒரு சின்ன இடத்துல நடக்கற சின்ன உதாரணம். ('சின்ன' உதாரணமா!) எத்தனை இடத்துல இப்படி தேவையே இல்லாம, எக்கச்சக்கமா பேசிகிட்டிருக்கோம் நாம!

எங்க ஃபேக்டரில ஒரு செக்‌ஷன்ல வேலை செய்யற ரெண்டு பேருக்குள்ள பயங்கர சண்டை. ஃபேக்டரியிலிருந்து நூறடி தூரத்துல இருக்கற ஆஃபீஸ் பில்டிங்குக்கு அவங்க சண்டை போடற சத்தம் கேட்டது.

என்ன சண்டைன்னு எங்க எம்.டி.ரூம்ல கூப்ட்டு விசாரிச்சோம். ரெண்டு பேரும் வந்தாங்க. ஒருத்தன் ஒண்ணுமே பேசல. ஒருத்தன் 'அவன் அந்த ஆர்டர்ல அந்தத் தப்பு பண்ணினான்.. இந்த ஆர்டர்ல இந்தத் தப்பு பண்ணினான்.. அவங்ககிட்ட அப்படிச் சொல்லியிருக்கான்.. இவங்ககிட்ட இப்படிச் சொல்லியிருக்கான்' னு ஆரம்பிச்சு அவனைப் போட்டு இஷ்டத்துக்கு கம்ப்ளெய்ண்ட் பண்ண ஆரம்பிச்சான். மூச்சு விடாம பேசிகிட்டே இருந்தான். எங்க எம்.டி-வேற அவன் சொல்றதுக்கெல்லாம் தலையாட்டிகிட்டே இருக்க, இவனுக்கு உற்சாகம் பொறுக்கல.

எல்லாத்தையும் முடிச்சுட்டு எங்க எம்.டி. பேசாம இருந்தவன்கிட்ட திரும்பி, "அவன் சொல்றதெல்லாம் நிஜமா?"ன்னு கேட்டார்.

இவன் பொறுமையா சொன்னான். "அவர் சொல்றது எல்லாம் நிஜமில்லைங்க. ஆனா கொஞ்சம் உண்மைதான். அவர் சொல்றப்போதான் நான் இந்தந்த தப்பு பண்ணியிருக்கேன்னு எனக்கே தெரிஞ்சதுங்க. எல்லார் முன்னாடியும் ஸாரி கேட்டுக்கறேன். இவர் அதையெல்லாம் அப்பப்பவே சொல்லி என்னை எச்சரிச்சிருக்கலாம். இருந்தாலும் இப்ப ஒண்ணும் தப்பில்ல"ன்னு சொன்னவன் அவனைக் கம்ப்ளெய்ண்ட் பண்ணினவன்கிட்டயே திரும்பி "ஸாரிங்க"ன்னு மட்டும் சொல்லி டக்னு ரூமை விட்டு வெளில போய்ட்டான்.

எங்க எம்.டி. 'பாவம்ப்பா. உணர்ந்துட்டான் பாரு'ன்னு உருகீட்டார். அதுவுமில்லாம கம்ப்ளெய்ண்ட் பண்ணினவனைப் பத்தி 'என் முன்னாடியே இவ்ளோ பேசறான் பாருங்க"ன்னு சொன்னார்.

பின்னாடி நான் கேள்விப்பட்டது எம்.டி. ரூம்ல ஒண்ணுமே பேசாம இருந்து ஸாரி கேட்டவன்தான் செக்‌ஷன்ல அளவுக்கதிகமா பேசி அலப்பறை பண்ணுவானாம். அங்க அவ்ளோ பேசறவன் எம்.டி ரூம்ல அமைதி வேஷம் போட்டு நல்லபேர் வாங்கீட்டான்! அப்பறம் கொஞ்சநாள் கழிச்சு வேறொரு செக்‌ஷனுக்கு இன்சார்ஜ் தேவைப்பட்டப்போ இவனுக்கு அடிச்சது லக்!

ஆக, எங்கே எவ்வளவு பேசணும்கறதும் முக்கியம்.

எங்கே பேசணும்கறதுக்கு இன்னொரு நல்ல உதாரணம் வேணும்னா இதைச் சொல்லலாம்...

நாக்கைப் பார்த்து பல் சொல்லிச்சாம். ‘நான் தான் உன்னை அரண்போல நின்னு பாதுகாக்கறேன். நான் இல்லீன்னா உனக்கு பாதுகாப்பில்லை’ன்னு சும்மா டீஸ் பண்ணிகிட்டே இருந்ததாம்.

நாக்கு ஒண்ணுமே பேசாம இருந்து, ஒரு பெண் வந்தப்ப ‘சூப்பர் ஃபிகர்’ன்னுச்சாம். அந்தப் பொண்ணு விட்ட அறைல ரெண்டு பல்லு கழண்டுச்சாம்.

நாக்கு ‘என்ன? பார்த்தியா? சும்மா லொள்ளு பேசக்கூடாது.. சரியா?’ன்னு எச்சரிச்சதாம்!

அதுனால அளவாப் பேசுங்க.. எடம் பார்த்துப் பேசுங்க..!

டிஸ்கி: டெம்ப்ளேட் மாத்தினதைச் செக் பண்ண இந்த போஸ்ட். மொக்கையா இருந்தா மன்னிச்சுடுங்கப்பா!