ப்ளாக்கராக ஆய பயனென் கொல்….

அது அந்த ஊரின் மிகப் பெரியதொரு க்ளப். உறுப்பினர்களும், பெரிய பணக்காரர்களுமே அனுமதிக்கப்படுவார்கள். அந்த க்ளப்பில் கேரம் போட்டி நடைபெற்று முடிந்ததை நானறிந்தேன். கேரம் விளையாட்டில் எனக்கிருக்கும் ஆர்வம் காரணமாகவும், சில பல விதிமுறைகளை அறியும் பொருட்டும் அந்த ஊரின் கேரம் க்ளப் செகரெட்டரி யாரெனவும், அவரது எண்ணை அறியவும் அங்கே சென்றேன்.

ரொம்ப ஃபார்மலா இருக்குல்ல எழுத்து.. சரி.. விடுங்க.. ஃபார்மல்லேர்ந்து, நார்மலுக்கு வரேன்.

உள்ள போய் நேரா இருக்கற நாற்காலில இருந்த ஒருத்தர்கிட்ட “இங்க கேரம் டோர்னமெண்ட் நடந்ததுன்னு கேள்விப்பட்டேன். எனக்கு..”

“யாருப்பா அது? என்ன வேணும்?” – நான் தொடருமுன் வலது பக்கத்திலிருந்து ஒரு குரல். தடித்த குரல்.

திரும்பிப் பார்த்தேன். பெரிய மேஜையும், சுழல் நாற்காலியுமாய் இருந்த வெள்ளைச் சட்டை மனிதனொருவர் என்னை அழைக்க... “அவர்தான் மேனேஜர். அவர்கிட்ட கேளுங்க” என்றார் முதலாமவர்.

சரின்னு அவர்கிட்ட போனேன்.

“சார். எங்க கம்பெனில கேரம் டோர்னமெண்ட் வைக்கலாம்னு இருக்கோம். அதுக்கு சில ரூல்ஸ் பத்தின விளக்கம் தேவைப்படுது. உங்க க்ளப்ல கேரம் டோர்னமெண்ட் நடந்ததுல்ல? இந்த ஊர் கேரம் க்ளப் ப்ரசிடெண்ட், செகரெட்டரி நம்பர் எதாவது..”

“மொதல்ல உன் பேரென்னன்னு சொல்லுப்பா”

“கிருஷ்ணகுமார்ங்க”

“கிருஷ்ணகுமார்னா? என்னமோ பில்கிளிண்டன் மாதிரி சொல்ற? எங்கிருந்து வர்ற தம்பி?”

“என் பேர் கே.பி.கிருஷ்ணகுமார்ங்க” இந்த முறை இனிஷியலோடு சொன்னேன். “எங்க கம்பெனி பேரு.. “ தொடருமுன் அவரே இடை மறித்தார்...

“கே.பி.கிருஷ்ணகுமாரா? இருங்க ஒரு நிமிஷம்” என்றவர் மேஜைப் பேப்பர்களை அலசி அந்த வார இதழை எடுத்தார். குமுதம். அதன் அட்டைப் படத்தைப் பார்த்ததுமே நான் நிமிர்ந்தேன்

“நீங்க வலைப்பூ எதாவது எழுதறீங்களா?” என்றவர் அந்தக் குமுதத்தை புரட்டினார்.

“ஆமாங்க. நீங்க தேடறது என்னைப் பத்தித்தான்” என்று குமுதத்தில் அந்தப் பக்கத்தை அவருக்கு எடுத்துக் கொடுத்தேன். டாப் டென் வலைப்பூக்கள் என்று என் வலைப்பூ 6வதாக எழுதப் பட்டிருந்தது அதில். அதில் திருப்பூரைச் சேர்ந்த கே.பி.கிருஷ்ணகுமாரின் வலைப்பூ என்று ஸ்பெசிபிக்காக குறிப்பிட்டிருந்ததே அவரது கவனத்தைக் கவர்வதற்குக் காரணம்.

அதற்குப் பிறகு அவர் எனக்குத் தனி நாற்காலி கொணரச் செய்ததும், நானும் அவரும் பேசிக் கொண்ட விஷயங்களும் இந்தப் பதிவிற்கு அநாவசியம்!

***********************

அடிக்கடி என் பதிவில் எங்கள் எம்.டி, எங்கள் எம்.டி என்று குறிப்பிடும் எங்கள் எம்.டி.க்கு (மேடம்) நானொரு ப்ளாக்கர் என்பது தெரியாது.

கடந்த வாரத்தில் ஒருநாள் எங்கள் அலுவலகத்திற்கு எங்கள் எம்.டி-யின் நண்பர் ஒருவரிடம் எங்கள் மேடம் “நான் கடவுள் பார்த்தாச்சா?” என்று கேட்க.. அவர் உடனே சொன்னார்...

“இன்னும் பார்க்கல. ஆனா கிருஷ்ணா எழுதின ரிவ்யூ படிச்சதுமே உடனே பார்க்கணும்னு தோணிச்சு. அருமையா எழுதியிருந்தார்” என்றார்.. என்னை அருகிலேயே வைத்துக் கொண்டு.

உடனே எம்.டி.. “கிருஷ்ணா எழுதின ரிவ்யூவா? என்ன சொல்றீங்க?” என்று கேட்க நான் வலைப்பதிவு எழுதுவதை ஏற்கனவே அறிந்திருந்த அவரும் “என்ன மேடம் உங்களுக்குத் தெரியாதா? அவரு ஃபேமஸ் ப்ளாக்கர்” என்று என் பிரஸ்தாபங்களை எடுத்து விட... “என்னப்பா எப்பவுமே என்கூடவே இருக்க. சொல்லவேல்ல? எங்க உன் பேஜை ஓப்பன் பண்ணிக் காமி” என்றார்.

காண்பித்தேன். தமிழ் படிக்கத் தெரியாததால் “என்னப்பா இங்லீஷ்ல இல்லியே.. நானெப்படிப் படிக்க?” என்றார். மிகவும் சந்தோஷப்பட்டார். அலுவலகத்தில் இருந்த சீனியர்கள் சிலரிடம் பகிர்ந்துகொண்டார்.

பிறகு தனியாக என்னை அழைத்தார்.

“என்னோட பழைய லேப்டாப் ஒண்ணு இருக்கு. நாளைக்கு கொண்டுவரேன். அத வெச்சுக்க. எங்கியாவது போகும்போது ஒனக்கு ஈஸியா இருக்கும்ல?” என்றார். அதே மாதிரி கொண்டுவந்து கொடுத்தார். இதோ.. அதில்தான் அடித்துக் கொண்டிருக்கிறேன் இந்தப் பதிவை!

*********************

டிஸ்கி: எனக்குக் கிடைத்திருக்கும் எண்ணிலடங்கா நண்பர்களுக்கு முன் மேலே குறிப்பிட்ட இரண்டுமே மிக மிகச் சாதாரணப் பயன்கள்தான்..!