தூக்கம் உன் கண்களை...

“எந்தப் பழக்கமும் பழகப் பழகப் பழகிவிடும். விடிகாலையில் எழுவதைத் தவிர”

பத்து, பதினைந்து வருடங்களுக்கு முன் ரெகுலராக டைரி எழுதிக் கொண்டிருந்த காலத்தில் என் ஒரு வருடத்து டைரியின் முகப்புப் பக்கத்து வாசகம் இது.

இன்னைக்கு வரைக்கும் இந்த அதிகாலை எழுவது வெறும் கனவாவே தொடருது எனக்கு. (எப்படிப் பொருந்துது பாருங்க இந்த வாசகம்!)

நடுவுல கொஞ்ச நாள் காலைல அஞ்சு அஞ்சரைக்கு எழுந்து புக்ஸ் படிப்பேன். திடீர்னு அது ஆறரைக்கு ஷிஃப்ட் ஆகும். மறுபடி ஏழு, ஏழரைன்னு வந்து நிக்குது இப்போ.

இத மட்டும் தொடர்ந்து செய்ய முடிஞ்சா நிறைய நேரம் மிச்சமாகும், ஆனா முடிய மாட்டீங்குது!

எங்க அலுவலக நண்பர்கள் கூட இதப் பத்தி பேச்சு வந்தது. ‘எனக்கும் அப்படித்தான்’ன்னு சில பேர் சொல்ல, எல்லாருமா ஒரு ஷட்டில் டீம் ரெடி பண்ணி, காலைல ஆறு மணிக்கு மீட் பண்றதுன்னு முடிவாச்சு.

நான் இருக்கற ஏரியாலேர்ந்து அங்க போக நாலு கிலோ மீட்டர். அஞ்சரைக்கு கிளம்புவேன். பனி மூட்டம். ஐபாட்ல இளையராஜா சாங்ஸ். அதுவும் கண்டிப்பா ‘காலைத்தென்றல் பாடிவரும்’ & ‘புத்தம் புதுக் காலை’ ரெண்டு பாட்டும் நிச்சயமா இருக்கும். மெதுவா பைக்கை ஓட்டிகிட்டு ரெண்டு பக்கமும் வயல் வெளிகள் இருக்கற ஏரியாவுல இந்தப் பாட்டுகளைக் கேட்கறப்போ ‘சொர்க்கம் மண்ணில்தான்’னு தோணும்.

எல்லாம் நல்லாத்தான் போய்ட்டிருந்தது. திடீர்னு ஒருத்தர் ஆறு-ங்கறது ஆறரைக்கு வெச்சுக்கலாம்னாரு. அங்கதான் ஏழரை ஆரம்பிச்சது. அப்படியே ஒருத்தர் ஒருத்தரா ஜகா வாங்க, ஷட்டில்ல சிங்கிள்ஸ் ஆடலாம்.. ஆனா சிங்கிளா ஆட முடியாதில்ல.. அது ட்ராப் ஆச்சு.

அப்புறம் ஃபேக்டரிக்குள்ளயே நாலைஞ்சு பசங்க ‘சார்.. வாலிபால் விளையாடலாமா சார்’ன்னு கெளப்பினாங்க. எனக்கு ஓக்கே’ன்னேன். கொஞ்ச நாள் அதுவும் விளையாடினோம். அப்பறம் ஃபேக்டரில பிஸி ஆரம்பிச்சப்போ, நைட் வொர்க் வெச்சு, அதிகாலைல அவங்க வர்றதுக்கு ஆப்பு வந்துடுச்சு!

பேசாம வீட்டிலயே எக்ஸர்சைஸ் பண்ணலாம்னு ஒருநாள் நேரத்துல எழுந்து ஆரம்பிச்சேன். மொத நாளே கழுத்துல சுளுக்கு வந்து, நேரா நிக்கறவனப் பார்க்க இடதுபக்கம் திரும்பி நின்னு பார்க்க வேண்டிய நிலைமை வந்துச்சு.

இரவு எத்தனை மணிக்குத் தூங்கறன்னு கேட்டா.. அது கணக்கு வழக்கில்லாம, அடங்காம இருக்கு. ஒரு நாள் 10, 11, 12,1ன்னு அது இஷ்டத்துக்கு போகுது. மொதல்ல எத்தனை மணிக்கு தூங்கினாலும் ஆறு மணிக்கு எழுந்த கிருஷ்ணாக்கு ஏன் இப்படி ஆச்சுன்னு தெரியல. ஆனா இரவு எழுதறதுங்கறது எனக்குப் பிடிச்ச ஒரு விஷயம். வீட்ல திட்டுவாங்க. ‘யூ நோ யுவன் ஷங்கர், ஏ.ஆர்.ரகுமானெல்லாம் நைட்பேர்ட்ஸ். அதுவும் ஏ.ஆர்.ரகுமான் நைட்லதான் ரொம்ப பிஸியா கம்போஸ் பண்ணுவாராம்'ன்னு உமாகிட்ட சொல்லுவேன்.

'அவரு அப்படி வொர்க் பண்ணி ஆஸ்கார் வாங்கீட்டார். நீங்க அட்லீஸ்ட் ஒரு செகண்ட் ஹேண்ட் காராவது வாங்குங்க. அப்புறம் பேசுங்க'ங்கறாங்க. எதாவது சொல்லமுடியுமா?


என் சின்னப் பொண்ணு மேகா, அலாரம் அடிச்சா அடுத்த நிமிஷம் எழுந்து ப்ரஷ் பண்ணப் போயிடறா. நான் என்னடான்னா அலாரம் அடிச்சா, அடுத்த நிமிஷம் அரக்கப் பரக்க எழுந்து கம்ப்யூட்டர் டேபிள், தலகாணின்னு எல்லாத்தையும் தேடி அந்த அலாரத்தை ஸ்டாப் பண்ணீட்டு தொடர்ந்து தூங்கறேன். காலைல எனக்கு எதிரி அந்த அலாரம்தான்! ஏன் இப்படி ஆய்ட்ட கிருஷ்ணா!?!

இத்தனை நாள் இல்லாத சங்கடம் இப்ப ஏண்டா ஒனக்கு-ன்னு நீங்க கேட்கலாம். பதிவெழுத எதையாவது ட்ராஃப்ட் பண்ணி வெச்சுட்டு காலைல ஏர்லி மார்னிங் ஏழரைக்கு எழுந்து, எட்டு டூ எட்டரை வலைல போடுவேன். மார்ச் ஒண்ணாந்தேதியிலேர்ந்து மின்வெட்டு நேரம் 8 டூ 10ன்னு மாத்தீட்டாங்க. (மொதல்ல 12 டூ 2 இருந்தது.. இந்த இருந்ததுன்னு அடிக்கறப்போ ஸ்பெல்லிங் மிஸ்டேக்கா இருண்டதுன்னு வந்தது. அதுவும் சரிதானே!)

பாருங்க.. இந்த வலையுலகத்துக்கு வந்த சோதனைன்னு நான் நெனைச்சுட்டேன்.

‘ஏன் இன்னைக்கு உங்க ப்ளாக்ல ஒண்ணும் அப்டேட் பண்ணல’ன்னு கேட்டு வந்த ஆயிரக்கணக்கான மெயில்களுக்கு இதுதான் பதில்!

காலைல நேரத்துல எழுந்திருக்க ஏதாவது ஐடியா சொல்லுங்க.. ப்ளீஸ்.

உங்களுக்குப் புண்ணியமாப் போகும்!