கடிதம் (கடி தம் அல்ல…!)

அன்புள்ள பரிசல்காரன்

வணக்கம்.

நீங்கள் வலைப்பூ எழுதவந்த நாளிலிருந்து உங்களைப் படித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். (மே 2008?) ஆரம்பத்தில் இருந்த விறுவிறுப்பு தொடர்ந்து இல்லையென்றாலும் சுவாரஸ்யம் குன்றாமல் வலைப்பூவை நடத்திவருகிறீர்கள்.

உங்கள் பதிவுகளில் முதலில் என்னைக் கவர்ந்தது ‘தந்தை எனக்கெழுதிய கடிதம்’தான். அதேபோல ’உமாவுக்கு’. இரண்டுமே சீரியசான விஷயத்தை அழகுணர்ச்சியோடு சொல்லும் கடிதங்கள். அதுவும் தந்தை உங்களுக்கெழுதிய கடிதத்தின் கடைசி வரி… இன்னும் மறக்கமுடியாது.

சீரியசான எழுத்துகளில் நர்சிம் உங்களை அழைத்த ஏதாவது செய்யணும் பாஸ் எனக்குப் பிடித்த ஒன்று. தனிப்பட்ட ஒழுக்கம் முக்கியம் என்பதில் எனக்கும் உடன்பாடு என்பதால் அது பிடித்திருக்கலாம். மின்சார காண்டம் என்ற பெயரில் எழுதிய மின்பற்றாக்குறை பற்றிய கட்டுரையும் பிடிக்கும்.

ஆனால் நீங்கள் சீரியசான விஷயங்களை ஏன் அதிகமாக எழுதுவதில்லை? அரசியல் சம்பந்தப்பட்ட கட்டுரைகளும் உங்களிடமிருந்து வருவதில்லை. இசை சம்பந்தப்பட்ட கட்டுரைகளையும் எழுதுவதில்லை. (உங்களுக்கு இசை பிடிக்கும் என்பதை சர்வேசன், தேன்கிண்ணம் பதிவுகளில் உங்கள் சில பின்னூட்டங்களின் மூலம் அறிவேன்)

அதேபோல சில விவாதங்களில் உங்கள் வழவழ கொழகொழா போக்கும் பிடிக்கவில்லை. அதனால் உங்கள் கருத்து என்னவென்பதையே என்னால் தெரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. யார் சண்டைக்கு வந்தாலும் உடனே அடங்கிப் போகிறீர்கள்.
பின்னூட்டத்துக்கு பதில் சொல்ல நேரமில்லை என்று பதிவெல்லாம் போட்டு சொன்னீர்கள். திடீரென்று ஒவ்வொருவருக்கும் விரிவாய் பதில் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறீர்கள். ஒரே வாரத்தில் பிஸி மாறி ப்ரீயாகிவிட்டீர்களா என்ன? (ஆனால் அதில் எனக்கு சந்தோசம்தான்)

உங்கள் வெற்றி எதுவென்றால் மாதத்துக்கு ஒருவராவது பரிசல்காரருக்கு நன்றி, அவரால்தான் நான் எழுதுகிறேன் என்று பதிவு ஆரம்பிப்பதுதான்.

1. இந்தக் கடிதத்தை வெளியிடும்போது தயவுசெய்து எழுத்துப் பிழைகளை சரிசெய்து வெளியிடவும்.

2. மெய்ல் ஐ.டியிலுள்ள என் பெயரைக் குறிப்பிடவேண்டாம். கீழே உள்ள பெயரையே குறிப்பிடவும். காரணம் கடிதத்தை வெளியிட்ட பின் சொல்கிறேன்.

3. உங்கள் மின்னஞ்சலின்போது அளவில்லா அன்போடு என்று நீங்கள் சொல்லுவது அவ்வளவு பிடிக்கும் எனக்கு.

வாழ்க வளமுடன்
-சந்திரசேகர்.

*********************

முதலில் இந்த மாதிரி கடிதங்களை வெளியிட்டு சொந்த விஷயங்களை பிரஸ்தாபித்துக் கொள்வதைப் பொறுத்து படித்துக் கொண்டிருப்பதற்கு நன்றி. இன்றைக்கு வேறொரு பக்கம் பிஸியாக இருப்பதாலும், பதிவெழுத வேறு மேட்டர் இல்லாததாலும் இதை வெளியிடவேண்டியதாயிற்று. அதுவுமில்லாமல் இன்னொரு முக்கியக் காரணமும் உண்டு….

என்னுடம் நெருக்கமாக இருக்கும் பதிவுலக நண்பர்கள் என்னைப் பற்றி அதிகம் அறிவார்கள். நேரடியாய் இல்லாமல் எழுத்தின் மூலம் மட்டுமே என்னை அறிந்த பலருக்கும் இதுபோன்ற பல கேள்விகள் இருக்கலாம். இதுபோல விளக்கம் கொடுப்பதன் மூலம் அவர்களுக்குள் இருக்கும் கேள்விகளுக்கும் தெளிவு கிடைக்கும் என்பதால்.. (டேய்.. போதும்.. மேட்டருக்கு வா…)

சீரியஸான விஷயங்களை நான் எழுதுவதில்லை என்பதற்கு காரணம் நான் சீரியஸானவன் இல்லை என்பது மட்டுமே காரணம். அரசியல் குறித்தும் கட்சிகள் குறித்தும் எனக்கு எந்த தெளிவான சிந்தனையும் கிடையாது என்பதை பட்டவர்த்தனமாக ஒப்புக் கொள்கிறேன். ஏதாவது அரைகுறையாய் எழுதி மாட்டிக்கொள்வானேன் என்பதும் ஒரு காரணம். ‘எக்ஸ் என்ற அரசியல்வாதி இப்படிச் சொன்னது எனக்குப் பிடிக்கவில்லை’ என்று நான் எழுதி அப்லோடு செய்வதற்குள் நான் அப்படிச் சொல்லவே இல்லையே என்று அந்த எக்ஸின் அடுத்த பேட்டி வருகிறது. இந்த நிலையில் நான் என்ன எழுத அரசியல் பற்றி?

இசை பற்றி..

நான் ஒரு இசை ப்ரியன். ஆனால் உயிர்மையில் ஷாஜி போன்றோரது கட்டுரைகளைப் படித்து விட்டு நானும் இசை பற்றி எழுதுகிறேன் என்று எழுதுகிறது துணிவு எவருக்கும் வருமா என்ன? எனக்குத் தெரிந்தது இசையில் வெறும் .0001% கூட இருக்காது! இளையராஜா பற்றி எழுத மிகுந்த ஆவலுண்டு. டாக்டர்.புரூனோ YYY என்பாரோ என்ற பயமும் காரணம்! (டாக்டர் சார்.. ச்சும்மா….!)

விவாதங்களில் வழவழா.. கொழகொழா: நான் வலையுலகிற்கு வந்து சம்பாதித்தது நட்புகளை மட்டும்தான். அதை இழக்க தயாரில்லை.

பின்னூட்டத்திற்கு பதில் சொல்வது குசும்பன், வால்பையன் உள்ளிட்ட நண்பர்களின் அறிவுரைகளினால்தான். அது அல்லாமல் வேறொரு காரணமும் உண்டு:

நர்சிம், அப்துல்லா போன்ற பெரிய பெரிய பதவிகளில் இருந்து, பல வேலைகளைச் செய்து வருபவர்களே பதில் சொல்லும்போது உனக்கென்ன என்ற என் உள்மனதின் கேள்விக்கு பதில் சொல்ல முடியவில்லை! இன்னொன்று நெருங்கிய நண்பர் ஒருவரே ‘ஓ.. லக்கி மாதிரி நீங்களும் பதில் சொல்றதை குறைச்சுட்டீங்களா?’ என்று கேட்டது! லக்கி பதில் எழுதுவதில்லை என்றால் அந்த நேரத்தை அச்சு எழுத்துக்காக ஒதுக்கி உருப்படியாக புத்தகம் வெளியிடும் முயற்சிகளில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருக்கிறார். நாம பதில் கூட சொல்லலைன்னா எப்படி?

********
என்னைப் பார்த்து பதிவெழுத வந்தார்கள் என்றால் ‘இப்படி எழுதறவனெல்லாம் இருக்கும்போது எனக்கென்ன?’ என்ற காரணமும் இருக்கலாம். ஆதிமூலகிருஷ்ணனை உங்களை சிறுகதை எழுத தூண்டுவது எது என்றால் சில வார இதழ்களில் சிறுகதை என்ற பெயரில் வரும் கதைகள்தான் என்பார். அதுபோல…

சரிதானே?


அளவில்லா அன்போடு
-கிருஷ்ணா