வாங்கிமுடிக்காத ஒன்று!

கடனின் அசல் வெள்ளை வெளேரென்றிருக்கிறது..

வட்டி அதிலிருந்து வந்து கறுப்புப் பணமாய் சேர்கிறது.

இந்த வாசகத்தைப் படித்துவிட்டு என்னை அழைக்கிறாய்.

‘எத்தனை கொடூரமானவன் நீ..?’

தொடர உன்னிடம் வார்த்தைகளில்லை. என்னிடமும் பதிலாகத் தர ஏதுமில்லை. நாம் பேசி எத்தனை மாதங்களிருக்கும்.. ஸாரி, வருடங்களிருக்கும்? இல்லை. யுகங்களாகிவிட்டன தோழா. நன் குடுத்த கடனை நீ திருப்பிக் கொடுக்காமல் ஆளனுப்பி வெறும் வட்டி வாங்கி வட்டி வாங்கியே நான் பணக்காரனானது உனக்கு வயிற்றெரிச்சலைத் தந்திருக்காலாம். அது வேறு உலகம், வேறு காலம். அங்கிருந்தது நீயல்ல.. அவன் இறந்து போய்விட்டான்.

கடன்காரன் என்பது வேறு. நண்பன் என்பது வேறு. நான் நேர்கொண்ட பார்வை கொண்டவன் என நிரூபிக்க பேசும் கடன்காரர்களிடெமெல்லாம் பாக்கெட்டை, பர்சை நோக்கிப் பேசிக்கொண்டிருந்தாலும் உள்ளே கள்ளம் கைகொட்டிச்சிரிக்கிறது. இவன் இன்னும் எத்தனை வங்கிகளில் பணம் வைத்திருப்பான் என்று அது கேள்வி கேட்டுக் கொண்டே இருக்கிறது. பணம் தீராத பசி. யாரையும் உண்ண அது எப்போதும் தயாராகவே இருக்கிறது. ஆனால் என்னுள் தோன்றிய நாள் முதல் உன்னைத்தின்று வளர்ந்தது கடன்.. வேறு வழியின்றி அசல் கிடக்காமல் வட்டியைத் தின்றே பெருத்துவிட்டது. அது ஆயிற்று எத்தனையோ வருடங்கள். உறவிருப்பதாய் எண்ணினால் அந்த வட்டியின் சதவிகிதத்தைக் கூட்டலாம்



காரணங்களா? அதன் தேவையென்ன இப்போது? விந்தையானது இந்த வாழ்க்கை.! பணத்தையெல்லாம் தனியார் வங்கிகளும், க்ரெடிட் கார்டு காரர்களுமே அடித்துச் செல்கின்றன. இந்த வாசகம் எப்படி உன்னில் என்னை நினைவூட்டியது? உன்னுடன் வரவு செலவு செய்துகொண்டிருந்த போது கடன் ஒரு தளிராகத்தான் இருந்தது.

வட்டிகள் பல வகைப்படலாம். கடனின் ஐ.பிநோட்டீஸாகவும் அது இருக்கிறது, அரஸ்ட் வாரண்டின் விலங்காகவும் அது இருக்கிறது. அப்போது ஐ.பி.நோட்டீஸை மட்டும்தான் நாம் அறிந்திருந்தோம். கடனை ஒழுங்காகக் கட்டி வட்டியை நீ குறைத்திருக்கவேண்டும். ஆனால் உனக்கு கடன் கொடுத்தபோது கொல்லப்பட்டபோது நான் வட்டி வாங்கியே உன்னைக்கொன்றேன். அசல் தனித்துவிடப்பட்டது. மனது பணப்பேய் பிடித்து தனித்தே திரண்டு வளர்ந்திருக்கும் இப்போது உனது அழைப்பு.. கண்ணியமா? அப்படியென்றால்.? நான் உன் பாங்க் பாலன்ஸ் பார்த்தே பேசுவேன்..

“ரெடிகேஷ், இல்லைன்னா செக்கா?"

*
Photo Courtesy: www.myspace.com

*************************

(மக்கள்ஸ்... இது ஒண்ணும் புரியலன்னா ஆதிமூலகிருஷ்ணனோட இந்தப் பதிவப் படிங்க..)

ஆதி.. ஸாரி!


.