சபாஷ் ஈரோடு!

கதிர் ஈரோடு சங்கமம் நிகழ்ச்சிக்கு அழைத்திருந்த போதும், சென்று சேரும் வரையிலும் இப்படி ஓர் அதிர்ச்சி காத்திருக்கும் என்று நினைக்கவே இல்லை. போய்ச் சேர்ந்தது முதல் முடியும் வரை அடி மேல் அடி என்பது போல அதிர்ச்சி மேல் அதிர்ச்சி கொடுத்துக் கொண்டிருந்தார்கள் ஈரோட்டார்கள்.

திருப்பூரிலிருந்து பத்து பேர் கொண்ட குழு மூன்று காரில் சென்று இறங்கும்போது நின்று கொண்டிருந்த பத்து பதினைந்து லக்ஸுரி கார்களைப் பார்த்ததும் ‘ஙே’ என விழித்துவிட்டு சத்தமில்லாமல் அப்துல்லாவின் இன்னோவாவுக்குப் பக்கத்தில் யாருக்கும் தெரியாமல் நிறுத்தி வைத்துவிட்டு (இதுல ஏதோ கட்சி மாநாட்டுக்குப் போறா மாதிரி திருப்பூர் வலைப்பதிவர் பேரவைன்னு ஸ்டிக்கர் வேற... ஹூம்!) நிகழ்ச்சி நடக்கும் அரங்கு நோக்கி நடந்தோம்.

அரங்கிற்கு முன் இருபதுக்கும் மேற்பட்ட டூ வீலர்கள். ‘பதிவர் சந்திப்புதானா.. இல்லை ஏதாவது ஏதாவது கலைஞர் காப்பீட்டுத் திட்டத்துக்கு ஃபோட்டோ எடுக்கற இடத்துக்கு வந்துட்டமா’ன்னு குழப்பமாவே இருந்துச்சு.



ஆனா, ஈரோட்டுக்காரங்கதான் ஃப்ளக்ஸ்ல பேனரெல்லாம் கட்டி, ஃபுல் மப்புல இருக்கற வாலுகளுக்கும் தெரியறா மாதிரி நேர்த்தியா அமைச்சிருந்தாங்களே. அதுனால சரியாத்தான் போனோம்.

போனதுமே ‘வாங்க வாங்க’ன்னு வரவேற்றார் அகநாழிகை. உள்ளே போனோம். குளீரூட்டப்பட்ட உள்ளரங்கு. நான் போகும்போது (நாம எப்ப நேரத்துக்கு போயிருக்கோம்?) ஐம்பதுக்கும் மேற்பட்ட பார்வையாளர்கள் அமர்ந்திருக்க, மேடையில் சிறப்பு விருந்தினர்கள் அமர்ந்திருக்க, உபசரிப்பு குழு (இதுலயே பத்து பேருக்கு மேல இருந்தாங்க!) உள்ளேயும் எங்களை வரவேற்றது.

மேடையில் வசந்தகுமார் பேசிக் கொண்டிருக்க, கீழிருந்து வால்பையன் அவரை கேள்விகளால் டரியலாக்கிக் கொண்டிருந்தார். ஆரூரான் இது மாதிரியான சந்தேகங்களை இறுதியில் நடக்கும் கலந்துரையாடலின் போது கேட்டுக் கொள்ளலாம்’ என்று சொன்னார். இதையே திரும்பத் திரும்பச் சொல்லி, கலந்துரையாடலின் போதும் யாரோ ஏதோ கேட்க ‘எந்த விஷயமாக இருந்தாலும் கலந்துரையாடலின்போது கேட்கலாமே’ என்பாரோ என்று நினைத்தேன். நல்லவேளை அப்படியெல்லாம் ஆகவில்லை!

வசந்தகுமாருக்கு முன்பே ஆரூரன் பேசியதாகவும், சுவையான ஒரு தகவலைப் பகிர்ந்து கொண்டாரென்றும் நண்பர்கள் சொன்னார்கள்.

சுமஜ்லா தொழில்நுட்பம் குறித்து நுட்பமாகப் பேசினார். உலகத் திரைப்படங்கள் குறித்து பட்டர்ஃப்ளை சூர்யா பேசும்போது 18ம்தேதி ஒரு புயல் அபாயம் கரை கடந்ததாய்க் குறிப்பிட்டார். (வேட்ட வேட்ட வேட்ட வேட்ட வேட்டைக்காரண்டோய்ய்!) கணினிப் பட்டறை குறித்துப் பேசிய செந்தில் விக்கிபீடியாவில் தமிழர்கள் தகவல்களை ஆவணமாக்குவதில் எவ்வளவு சோம்பேறிகளாக இருக்கிறார்கள் என்று ஆதங்கப்பட்டார். சமூகத்தில் நம் பங்கு பற்றி ரம்யா பேசிக் கொண்டிருந்தபோது, அந்தப் பங்கை கீழிருந்து செவ்வனே செய்து கொண்டிருந்தார் வால்பையன். இறுதியாக அகநாழிகை வாசுதேவன் வந்து பேசினார். பேச ஆரம்பிக்கும்போது ‘என்ன தலைப்பு?’ என்று கேட்டார். யாரோ சொன்னார்கள்.. ‘நீங்க பாட்டுக்கு பேசுங்க.. முடியும்போது நாங்க தலைப்பு வெச்சுக்கறோம்’ என்று.

பேச்சில் என்னைக் கவர்ந்தவர்கள் இருவர்: ‘நச்’சென்று பேசிய பழமைபேசி. அவரிடம் ஏதோ ஒரு ஈர்ப்பு இருக்கிறது. மிகமிக உயரத்திற்குப் போவாரென்பதை அவரது நடவடிக்கைகள் காட்டின. (செல்ஃபோன் டவருக்கா-ன்னு கேட்கப்படாது!). அதேபோல வால்பையனின் அட்டாக்குகளுக்கு கவுண்டர் அட்டாக் கொடுத்து க்ளாப்ஸ் வாங்கிய வலைச்சரம் சீனா ஐயா.

அது முடிந்ததும் ‘ஈரோடு தமிழ் வலைப்பதிவர்கள் குழுமம்’ என்ற அமைப்பை சில பிரபலங்கள் துவங்கி வைத்தார்கள்.



இறுதியாக முனைவர் இராசுவும், தமிழ்மணம் காசி ஐயாவும் சில நல்ல தகவல்களை பகிர்ந்து கொண்டார்கள்.

அதன்பிறகு அரை மணி நேரம் கலந்துரையாடல் – களை கட்டியது. அனானி கமெண்டுகள் குறித்து இருபத்தி எட்டு நிமிடமும், பிற விஷயங்கள் குறித்து இரண்டு நிமிடமும் கலந்துரையாடினோம். பொதுவாக மேடையில் மைக் கிடைத்தால் விடமாட்டார்கள் என்பார்கள். ஆனால் மைக்கை எல்லாரிடமும் கொடுத்து கருத்து கேட்ட லதானந்தின் பண்பை பாராட்டியே ஆகவேண்டும். (நோட் பண்ணுங்கப்பா! நோட் பண்ணுங்கப்பா!!)

விழாவின்போது வாசகர் பகுதியிலிருந்து ஒருவர் எழுந்து வலைப்பதிவுகள் எல்லோராலும் வெகுவாகக் கவனிக்கப்படுவதாகக் கூறி ஒரு உதாரணம் சொன்னார். அவரது வேலையே வலைப்பதிவுகளைப் படிப்பதுதானாம். வலைப்பதிவுகளைப் படித்து, எதாவது ப்ராடக்ட்ஸைப் பற்றி பதிவர்கள் எழுதியிருந்தால் அது நெகடீவாக எழுதப்பட்டிருக்கிறதா, பாஸிடிவாகவா.., அதற்கு வரும் பின்னூட்டங்கள் அந்த ப்ராடக்டைப் பற்றி என்ன கருத்து சொல்கின்றன என்றெல்லாம் கவனித்து சம்பந்தப்பட்ட நிறுவனத்திற்கு அக்கருத்துகளைத் தெரிவிப்பதுதான் அவரின் வேலையே என்றும் சொல்லி கைதட்டலை அள்ளிக் கொண்டார்.

இதைப் பற்றிப் பேசும்போது அப்துல்லாவும் அரசின் முக்கியத் துறைகளில் இருக்கும் பலராலும் வலைப்பதிவுகள் விரும்பிப் படிக்கப்படுவதாய்க் குறிப்பிட்டார்.

வலைப்பதிவுகளில் யாரையேனும் அவதூறாக எழுதினால், சம்பந்தப்பட்டவர் வழக்குத் தொடுக்கும் பட்சத்தில் பதிவர் கம்பி எண்ணும் அபாயம் இருப்பது பற்றியும் பேசினார்கள். ஒரு பதிவுக்கு வரும் பின்னூட்டங்களுக்கும், பின்னூட்டம் போட்டவரை விட பதிவர்தான் பொறுப்பு என்றும் விளக்கினார்கள். (என்ன கொடுமை சரவணன் இது!) இதுபற்றிச் சொல்லும்போது இடைமறித்த பழமைபேசி, “அதற்காக பயந்து கொண்டு உங்கள் கருத்துகளை பதிவாக்காமல் இருக்காதீர்கள். ‘அவதூறாக எழுதவேண்டாம்.. ஆனால் ஆணித்தரமாக எழுதுங்கள்’” என்றது இங்கே குறிப்பிட வேண்டிய வாக்கியம்!

விழாவில் என்னைக் கவர்ந்தவர்கள் இரண்டு பேர்:

நந்து & வால்பையன்!

நந்து அவ்வளவு சீனியர் பதிவராக இருந்தும் அது குறித்து எந்த பந்தாவும் இல்லாமல் ‘நான் ஈரோட்டுக்காரன். எனக்கென்ன மரியாதை செய்தீர்கள்’ என்றெல்லாம் கர்வமில்லாமல் ஓடி ஓடி உழைத்துக் கொண்டும், எல்லாரையும் கவனித்துக் கொண்டும், ‘இந்தாள்கிட்டேர்ந்து நெறைய கத்துக்கணும்யா’ என்று வெட்கப்பட வைத்தார். (இவருக்கு ‘பக்கா’பலமாய் இருந்து கமெண்டுகளை அள்ளி விட்டுக் கொண்டிருந்த சஞ்சயையும் பாராட்ட வேண்டும்!) நந்துவிடம் நான் வியந்த மற்றோர் விஷயம் - எங்கள் தலைவர் வெயிலான் போல - எந்தப் பதிவு, பதிவர் சம்பந்தப்பட்ட விஷயமென்றாலும் விரல் நுனியில் வைத்திருக்கிறார் மனுஷன்! க்ரேட்!!

அடுத்தது வால்பையன். நானெல்லாம் சமூகம், கலாச்சாரம், பண்பாடு, வெங்காயம் என்று நல்லவன் வேஷம் போட்டுக் கொண்டு, மீட்டிங் முடிந்ததும் கட்டிங் போட்டுக் கொண்டு நண்பர்களோடு பாட்டுப் பாடி டான்ஸ் ஆடிவிட்டு வந்தேன். ஆனால் வால்பையன் சந்திப்பின் ஆரம்பத்திலே இருந்து அவர் எப்படி இருப்பாரோ அப்படித்தான் இருந்தார். அவர் அப்படி நடந்து கொண்டதுதான் வருத்தமாக இருந்தது என்றெல்லாம் ஒவ்வொருத்தர் சொன்னார்கள்தான். சரி, அவர் அப்படித்தான் என்பதை ஏற்று அவரை ரசிக்க முடிந்தவர்களுக்கு (உதாரணம்: சீனு ஐயா) அவர் விருந்து கொடுத்தாரென்றே சொல்ல வேண்டும்! வால் மட்டும் இல்லாவிட்டால் ரொம்பவும் இறுக்கமாக – ஃபார்மலாக – அந்தச் சந்திப்பு இருந்திருக்கும்.

நிகழ்ச்சி முடிந்ததும் ஈரோடு குறித்த வரலாற்று புத்தகத்தை இலவசமாகக் கொடுத்தார்கள். (வரலாறு முக்கியம் அமைச்சரே!) நான் அகநாழிகையிடமிருந்து நர்சிம்மின் புத்தகத்தை வாங்கினேன். (10% டிஸ்கவுண்ட்!)

சந்திப்பு முடிந்ததும் சைவ – அசைவ விருந்தும் நடைபெற்றது. விருந்தின் போது வலைப்பதிவர்களை அடுத்த கட்டத்திற்கு – ஸாரி.. அடுத்த கட்டடத்திற்கு - நகர்த்திக் கொண்டிருந்தார்கள் சிலர். அங்கேயும் ஒரு விருந்து நடந்து கொண்டிருந்தது. விருந்து முடிந்தது புறப்படும் சமயம் சாமிநாதனின் காரிலிருந்து இளையராஜாவின் ஃபாஸ்ட் பீட் பாடல் ஒன்று வரவே, அப்துல்லாவும் நானும் கூட சேர்ந்து பாட, கேபிள் சங்கரும் தண்டோராவும் ஆட – அடுத்தடுத்த பாடல்களால் அந்த அரைமணி நேரம் மறக்க முடியாத நேரமாக அமைந்தது.

மொத்தத்தில் இந்தப் பதிவர் சந்திப்பு மூலம் வலைப்பதிவர்கள் தங்களை மேல் நகர்த்திச் செல்ல கோடு போட்டுக் காட்டியிருக்கிறார்கள் ஈரோட்டார்கள்.

சபாஷ்!


.