Saturday, March 27, 2010

அனைவருக்கும் ஒரு வேண்டுகோள்

பொறுமையாகப் படிக்கவும்.

***************************************************

Dear All,

This is Lalitha, W/o.Rajesh Subramanian. I would like to share
something with u. February 23,2010 is an unforgettable day in my life.
Fire occured at Carlton Towers, Bangalore which took away the souls of
9 precious lives. One among them is my dear husband, Rajesh. Still the
accident seems to be a dream for me. I am not able to digest the same.

Morning we got ready together to office. He dropped me at office at
9.30 saying evening i will come to pick u. I called him up at 1pm
saying my maternity leave is sanctioned and from tomorrow i will be at
home. He said "Leave away all your tensions from tomorrow, Stay at
home relaxed. I will get u a Lap top. U better help me from home from
tomorrow:. These were the last words he spoke to me.

When i heard the news that he is hospitalised and getting treated at
Manipal Hospital, I rushed to Manipal. But I saw him only in the
Mortuary. Eyes are filled with tears if I am reminded of that. What
has happened is happened. Even the almighty cannot change it. Next day
we left Bangalore. So i didn't have any idea of what exactly has
happened in Carlton Towers.

After 15 days we went to Bangalore. Same house, same kitchen, same
bedroom, the same street. Remembered of those 1 and half years me and
Rajesh used to roam around the streets, getting vegetables from the
same vendors, going to same hotel, cooking together in the kitchen.

On 23rd March 2010 we had a small memorial at 5pm at Carlton Towers
which was the first month anniversary of the fire accident. I could
see young married women crying for their husband, small children
crying for their mother, aged parents who lost their daughter and son.
It was indeed really painful.

But what is the cause of all these. Is it god made. No it is a man
made accident. If we had been alert, we could have not lost our loved
ones. The building did not have a proper emergency exit. The fire
extinguisher shows the due date as November 2009. The fire engine
which came to the spot did not have water in it. Isn't it not funny.
The Ladders could not reach the top floors. The security guard was not
trained. There was neither a fire alarm nor a smoke alarm in the
building. For the government officials to make money, should we
sacrifice the lives of our loved ones. What has happened is more than
enough. No more event of this kind.

The family of the Victims have formed a community in Face Book called
"Beyond Carlton". It is a committee to fight against fire and ensure
justice. So i request you all to join the community and help us for
the success of the community. But to our shock, there was a major fire
at Kolkata, Park street on the first month anniversary of the
accident.Same time and the same reasons were reported. So pls let us
not sacrifice one more life from our family. Hope i will be getting
your support in this.

With Regards
Lalitha Rajesh


***************************

இந்த லலிதா என் தங்கை. கஸின்.


.

57 comments:

வெட்டிப்பயல் said...

:(

நட்புடன் ஜமால் said...

joined

T.V.ராதாகிருஷ்ணன் said...

:(((

Paleo God said...

இந்த சேப்டி விஷயத்துல நடக்குற அநியாயம் கொஞ்ச நஞ்சம் இல்லீங்க.

காசு வாங்கிட்டு இல்லாதத இருக்குன்னு சர்டிபிகட் கொடுத்துட்டு, எப்படிங்கன்னு கேட்டா நான் பார்க்கும்போது இருந்துச்சி, அப்புறம் எடுத்துட்டாங்கன்னு சொல்லிடுவேன்னு கூலா சொல்றாங்க.

:(

Unknown said...

I was always with you sister,
We know that Kumpakonam School fire accident,
But still the government nothing doing..
They all money eating donkey…

Thamiz Priyan said...

இந்தமாதிரியான நேரங்களில் இவைகளை படித்து விட்டு சோகத்துடன் உச் கொட்டுகிறோம்.. நம்மை சுற்றியும் இதே போன்ற நிலைமை இருந்தால் அதை மாற்ற நாம் முயற்சிக்க வேண்டும்.. நாம் வேலை செய்யும்\இருக்கும் இடத்தில் fire
extinguisher சரியான இடங்களில், முழுவதுமாக இருக்கிறது என பார்க்க வேண்டும்.. அவசர வழிகள் எந்தசூழலில் அடைக்கப்படாமல் இருக்க வேண்டும்.. நம்மிடையேயும் உள்ள வேலையாட்களுக்கு Fire fighting, First aid training கொடுத்து இருக்க வேண்டும்..

பரிசலுக்கு.. திங்கள்கிழமை உங்கள் பேக்டரியில் இவையெல்லாம் சரியாக இருக்கின்றதா என் ஒரு ரவுண்ட் செக்கிங் வாருங்கள்.

Thamira said...

உருக்கமான கடிதம்.

சின்னச் சின்னதாய் நிகழும் லஞ்ச ஊழல்களின் பின் விளைவுகளே இவ்வாறான பெருங்கொடுமைகள். நேரடியாக பாதிக்கப்படாத வரை நாமும் ஒன்றும் செய்யப்போவதில்லை.

ஒவ்வொரு சமயங்களின் போதும் துவக்கப்படும் இது போன்ற முயற்சிகளால் என்ன பெரிய விளையப்போகிறது என்பதைவிடவும், சிறு துளி விழிப்புணர்வாவது உருவாக்கினாலும் அது பெரும்பயனே.!

பாலாஜி சங்கர் said...

JOINED

ஆயில்யன் said...

தமிழ்பிரியனின் கருத்தும் எனது கருத்தோடு பொருந்திப்போகிறது!

என்றாவது நம் பணி புரியும் இடங்களில் பொருத்தப்பட்டிருக்கும் fire Extinguisher களை பற்றியோ அல்லது தீ அணைப்புக்கு தேவையான உபகரணங்கள் பற்றியோ யோசித்திருப்போமா?

நம் அளவில் மாற்றங்களோடு இனி வரும் நாட்களை சந்திப்போம்!

பலமாடி கட்டிடங்களில் வேலை பார்ப்போர் கண்டிப்பாக உங்களை பாதுகாத்து கொள்வதற்கு வழிவகைகளினை இனி அலுவலகம் செல்லும்போதாவது உற்றுநோக்குங்கள்!

பகிர்வுக்கு நன்றி

செந்தில் நாதன் Senthil Nathan said...

:(

தமிழ் பிரியன் சொல்வதோடு ஒத்து போகிறேன். நம் அலுவலகங்களில் எல்லாம் சரியாக இருக்கிறதா என்று சரி பார்போமே..நம் பாதுகாப்பை நம் கையில் எடுத்தால் மட்டுமே நம்மை நாம் பாதுகாத்துக்கொள்ள முடியும்!!

குழுமத்தில் இணைந்தேன்

Sri said...

:-(

விக்னேஷ்வரி said...

:(

Ramesh said...

நல்ல கடிதம், மிக உருக்கம். :-(

இந்த கடிதம் தமிழில் இருக்க வேண்டுகிறேன்.

அவர்கள் கன்னடம் பேசுகிறவர்கள் என்றிருந்தேன்!

மார்ச் 23 அன்று நான் ஒரு ஐந்து மணியளவில் அங்கு வந்தேன். நிறைய கூட்டம் இருந்ததால் உங்களை பார்க்க முடியவில்லை.

லஞ்சம் இருக்கும் வரை, குறுக்கு வழியில் வேளை நடக்க வேண்டும் என்றிருக்கும் மக்கள் இருக்கும் வரை இந்த மாதிரி - டைம் பாம்ப்களாக இருக்கும் கட்டிடங்கள் ( கல்கத்தா இன்னொரு எச்சரிக்கை ) வாழ்க்கை கஷ்டம் தான். சென்னையில் ரங்கநாதன் தெருவிற்கு ஒரு மிக பெரிய ஆபத்து காத்திருக்கிறது. மக்கள் கூட்டம் மிகுந்த இடங்கள் அனைத்தும் டேஞ்சர் ஜோன் தான்.

அமெரிக்காவில் நான் முதலில் ட்ரைவிங் பழகிய போது - அடுத்த எக்சிட் ரூட் - எப்போது பார்த்து வைத்துக்கொள், பெயருடன் என்பார்கள்... கார் பழுதாகி மாட்டிக்கொண்டால், யாராவது அழைத்தால் சொல்லி, அவர்கள் உதவி செய்ய முடியும்.

பெரிய கட்டடங்களில் வாழ்வோர் அதில் வேளை செய்வோர் கவனமாக இருக்க வேண்டும். வெளியேற வழி, தன்னை காபற்றிகொள்ள என்ன வழி என்று பார்க்க வேண்டும். வழியை அடைத்து வைத்திருந்தால், அதனை உதைத்து வையுங்கள். சட்டம் உங்களை ஒன்றும் செய்யாது.

மற்றொரு முக்கிய பயர் ட்ரில் செய்ய வேண்டும். இது பஞ்சு தொழில் இருக்கும் இடம் மட்டுமில்லாமல், மக்கள் வேளை செய்யும் இடத்திலும் செய்ய வேண்டும்.

ராம்ஜி_யாஹூ said...

good post

Let us not involve in blame game.

1. Like developed countries, we ourselves buy a small fire extinguisher and keep in our home and office.

The small extinguishers will definitely help to save human life, though it may not help to save the material damages.

2. WE should develop the habit of insuring our house under fire insurance/all risks insurance policy.

Anonymous said...

Really very sad.. ! dont have words to express my condolence to mrs Lalitha Rajesh.

i will join that community right away!

அறிவிலி said...

வார்த்தைகள் இல்லை.

:-((((

வெண்புரவி said...

டியர் பரிசல்
ரொம்ப நாளாகவே உங்கள் ப்ளாக்-ஐ படிதுகொண்டிருப்பவன்...
இபோதுதான் பின்னூட்டமிட அந்த கடிதம் தூண்டியுள்ளது.
கடிதம் கண்களின் ஓரத்தில் கண்ணீரை வரவழைத்து விட்டது...
என்னுடைய தொழிற்சாலையில் காலாவதியான fire extiguishersஐ முதல்வேலையாக refill பண்ணுகிறேன்.
என்னையும் உங்கள் குழுவில் இணைத்துக்கொள்ளுமாறு கேட்டுக்கொள்கிறேன்.

நன்றி.

நர்சிம் said...

;(

திருவாரூர் சரவணா said...

தீ உள்ளிட்ட சில பேரழிவுகள் ஏற்படும்போது இரண்டு நிமிடங்களில் அந்த இடத்தை விட்டு வெளியேறும் வகையில் அவசர வழிப் பாதை இருக்க வேண்டும் என்றெல்லாம் விதிகள் இருப்பதாக சொல்கிறார்கள். ஆனால் நடைமுறையில் இதை எல்லாம் கடைப் பிடிக்காததற்கு அதிகாரிகள் காரணம் அல்ல. கையளவு இடத்தில் டைட்டல் பார்க் போல கட்டிடம் கட்டி கோடீஸ்வரனாக நினைக்கும் மக்கள்தான் இதற்கு முழு பொறுப்பும். இவ்வளவு பேசுகிறோம். எவ்வளவு பேர் தன் வீட்டை சுற்றி இரண்டு அடியாவது இடைவேய் விட்டு காட்டியிருப்போம் என்று பார்த்தால் ஏமாற்றம் தான் மிஞ்சும். நாம் போதிய பாதுகாப்புடன்தான் வீடு அல்லது அலுவலகம் கட்டுவோம் என்று உறுதியாக இருந்தால் எந்த அரசு அதிகாரியும் முறைகேடாக கட்டிடம் கட்டு என்று கட்டாயப் படுத்தப்போவதில்லை. இப்போதே பணம் கொடுத்து ஜெயித்த ஊராட்சி மன்ற தலைவர், மக்கள் தங்கள் அடிப்படை தேவைகளுக்காக மறியல் செய்தபோது,"பணம் வாங்கிட்டுதானே ஒட்டு போட்டிருக்காங்க. அவனுங்க இஷ்டத்துக்கு நம்மால வரமுடியாது."அப்படின்னு சொல்லியிருக்கார். மக்களாகிய நாமே நம்ம தலையில மண்ணை வாரி போட்டுக்கிட்டு இருக்கோம்.

sathyamani said...

இன்னும் பலரை சென்றடைய தமிழில் இருந்தால் நல்லது

செல்ல நாய்க்குட்டி மனசு said...

The fire engine
which came to the spot did not have water in it.//
இதை விட வெட்ககரமான காரியம் ஏதும் இருக்க முடியாது. நான் சிந்தப்பதுண்டு இந்த மாதிரி முக்கியமான வேலைகளில் இருப்பவர்களை அடிக்கடி மாற்றிக்கொண்டே இருக்க வேண்டும். அப்பொழுது தான் அவர்களுக்கு அபாயம் என்பது அல்வா சாப்பிடுவதை விட எளிதாக இருக்காது. joined facebook community

ஸ்ரீவி சிவா said...

:(((

Vinitha said...

//The fire engine
which came to the spot did not have water in it.//

They carry minimum water only, to ensure they reach the place fast. It is the duty of the place - building - to provide water hydrants.

The buildings are to be equipped with water and fire hose / extinguishers to a certain extent. Please visit ITPL Bangalore to see how well this is implemented.

I have seen this well implemented in USA. Canada. UAE. Singapore etc..

How long does it take to implement in India?

//ladder didn't reach//

Come on, any building should be built with all fire safety hazards in mind. Now with all the bribes around, people dont even read, what has to be built, to safegaurd occupants.

The buildings have to be built with outside fire safety / exit ladders like that what every building has in New York. ( beyond a certain height, they dont recommend, as win will blow you away! )

seethag said...

it breaks ones heart to say the least.

I tried locating beyond carlton in facebook.couldnot.

we need to file a public interest litigation against govt which has to take responsibility for the accidents. Only then teh govts will learn.Coz govt would not want to shell out money easily.sadly if the dead had been children/family of politicians ,the response will be different.but let us fight however hard it may be.

KTM Nizar said...

வருந்துகிறேன்..

இனிமேல் நமக்கு பணம் மிச்சமானால் போதும் என்று போலியாக சர்டிபிகேட்டைக் வாங்கி கொள்பவர்கள். இன்னொருவர் கொலைக்கு காரணமாக இருக்கிறோம் என்பதை உணர்ந்துகொள்ளட்டும்...

அன்புடன் அருணா said...

தமிழ் பிரியன் said...

/இந்தமாதிரியான நேரங்களில் இவைகளை படித்து விட்டு சோகத்துடன் உச் கொட்டுகிறோம்.. நம்மை சுற்றியும் இதே போன்ற நிலைமை இருந்தால் அதை மாற்ற நாம் முயற்சிக்க வேண்டும்.. நாம் வேலை செய்யும்\இருக்கும் இடத்தில் fire
extinguisher சரியான இடங்களில், முழுவதுமாக இருக்கிறது என பார்க்க வேண்டும்.. அவசர வழிகள் எந்தசூழலில் அடைக்கப்படாமல் இருக்க வேண்டும்.. நம்மிடையேயும் உள்ள வேலையாட்களுக்கு Fire fighting, First aid training கொடுத்து இருக்க வேண்டும்./

அதே! அதே!

Kodees said...

//இந்த லலிதா என் தங்கை. கஸின்.//

She is our sister too.

with sad & anger
Kodees

manjoorraja said...

கல்கத்தாவில் சமீபத்தில் இதே போன்றதொரு விபத்து நடந்து இன்னும் பலர் இறந்த செய்தியை ஊடகங்களில் பார்த்தப்பொழுது மிகவும் வேதனையடைந்தேன். இந்த நிகழ்வில் தீயணைப்பு படையினரின் சேவை பாராட்டத்தக்கது. ஆனால் கட்டிடம் சரிவர கட்டப்படவில்லை என்பதே அதிக பாதிப்பிப்பிற்கு காரணம்.

Unknown said...

Too sad.
Each of us should realise our responsibility in the workplace.

I partially aggree with Vinitha
//The fire engine
which came to the spot did not have water in it.//

They carry minimum water only, to ensure they reach the place fast. It is the duty of the place - building - to provide water hydrants.

The buildings are to be equipped with water and fire hose / extinguishers to a certain extent. Please visit ITPL Bangalore to see how well this is implemented.

I have seen this well implemented in USA. Canada. UAE. Singapore etc..

How long does it take to implement in India?//

kindly note that many companies are there with well established EHS system

Ramjee said...

Oops... :(
Can feel the pain in your cousin's words... I fully know words really can never communicate the sentiments of sharing the grief and void at the loss of a loved one. For your cousin and the family it must be an anxious and trying period, and much more painful to feel helpless that an accident that could have easily been averted has consumed over 20 lives!

One does know that the passage of time will help ease the sorrow it is in fact only then that sometimes the sense of void really hits and that is when one needs the support of near and dear ones.

This is to say that our thoughts are with her and pray that the soul finds great and ultimate peace. May peace be with her also and all precious and good memories give her the strength and solace.

AvizhdamDesigns said...

joined...

அத்திவெட்டி ஜோதிபாரதி said...

கிரகிக்க முடியாத வேதனையான செய்தி!

:(

Kalirajan S said...

:(

Too sad to hear about,

We can't expect the government to provide all the facilities, as they already proved that they are here to fool people.
Our society should be having habit of learning lessons from the past mistakes, otherwise this kind of pathetic incidents will repeat again and again.

Collection of individual responsibilities may make the difference,

Let's hope not to have such incidents in the future.

Jawahar said...

கடவுளே!

இதைத் தாங்கிக் கொள்ள ரொம்ப திடமான மனது வேண்டும். இதை அடுத்தவர்களுக்கு எச்சரிக்கையாகச் சொல்ல அதை விடப் பெரிய மனது வேண்டும்.

‘கணவரை இழந்தோற்குக் காட்டுவது இல்’ என்கிற சிலப்பதிகார வரிகள்தான் நினைவுக்கு வருகிறது.

என்ன சொல்வது!

டைம் இஸ் தெ ஹீலர்.


http://kgjawarlal.wordpress.com

Priya said...

வார்த்தைகள் இல்லை:(

சின்னப் பையன் said...

:-(((

அக்கினிச் சித்தன் said...

ரொம்ப வருத்தமுங்க. ஆனா நமக்குப் பாருங்க எத்தனைப் பட்டாலும் புத்தி வராதுங்க. கும்பகோணத்துல 100 பள்ளிக்கூடத்துப் புள்ளைங்க எரிஞ்சு போச்சுங்க. அப்பயும் இப்பிடித்தானுங்க அல்லாரும் அலமலஞ்சு போனாங்க. ஆனா காலம் எல்லாப் புண்ணையும் ஆத்திப் போடும்னு நமக்குத் தெரிஞ்ச மாதிரியே ஊழல் பெருச்சாளிங்களுக்கும் தெரியுமுங்க. அதனால அவனுங்க திருந்த மாட்டானுங்க. ஆனா நாமதான் விடாம கத்திக்கிட்டே இருக்கோணும். சகோதரிக்கு என் ஆதரவு உண்டு.

Unknown said...

Tell her my deep consoleness.
When i saw the carlton towers incident in TV live i really felt worried about our goverment (who we have elected) who should save the lives but they merely viewing the tower . This should be the limit for govt officials and to take steps to avoid such indcidents. this should not be another incident which hapens everywhere

bala

மதுரை சரவணன் said...

என் ஆழ்ந்த அனுதாபங்கள். கும்பகோனம் சம்பவம் மாதிரி இருக்கிறது. தன் கணவனை இழந்து தவிக்கும் சகோதரிக்கு அனுதாபங்கள். தீக்கு எதிரான நடவடிக்கை , முன்னெச்சரிக்கை எடுக்க நாம் பாடுபடுவோம். நானும் உங்களுடன் இணைகிறேன்.

ராஜ நடராஜன் said...

My Regrets :(

பா.ராஜாராம் said...

நானும் சேர்கிறேன் சகோதரி.

நேசமித்ரன் said...

:(

கிரி said...

:-(

மோனி said...

:(

ராமுடு said...

Lalitha.. No word to console you.. Instead of blaming others, you take the pain to protect others.. GOD bless you.

சிநேகிதன் அக்பர் said...

:(

EINSTEEN RAVI said...

எனக்கும் இதுமாதிரி ஒன்னு வந்துச்சு ,

Mail from one of my friend so i am forwarding to all of you guys
Please read it and forward it to all the people whom you care for !

Dears,

With deep pains (and tears in my eyes), I am sorry to inform You that yesterday morning, one of my dear friend's elder son (Mr. Aditya Suresh Joshi), age 19, studying in 1st year of engineering, died in Keshvani Hospital, Mumbai. He was admitted in Keshavani Hospital as burned patient.

Reason

4 days back this boy had gone to Amravati (One of the district place located in State of Maharashtra) on study tour. After their study was over, he, his classmates & his teachers, all of them were standing on "Badnera" railway station to catch the train. "Badnera" is the name of the railway station for "Amravati" city.

As soon as they arrived on Badnera Railway station, many of them started taking pictures of their friends using "Mobile Phones" and/or "Digital Camera". One of them complained that, in his camera, he was not able to capture more number of friends in one frame. He was not able to catch the angle. Another boy suggested that let's climb on train boogie and take picture so that all of them can be accommodated in single frame.

At that there was one goods wagon (all of them were oil tankers) train resting between 2 main railway lines.

Kumar Aditya climbed up oil boogie. Above his head, 40,000 volts electrical line was passing through. As soon as he clicked the digital camera? 40,000 volt current passed through the camera flash light to his camera and then from his camera to his fingers and then from his fingers to his body. All this happened within fraction of minutes. Next moment he was thrown from the top. His body was half burned on the spot.

At that time, his father (my friend) was traveling in Bangkok. His many friends in Pune came to know about this via mobile SMS. They instantly arranged air ambulance in Amravati and his burned body was brought to Keshavani Hospital, Mumbai. I was told that this is the best hospital in Mumbai. For 1 and 1/2 day or so he was talking to his relatives. When he was admitted to the hospital, at that time only, doctor informed his relatives that don't keep great hopes. Because of lot of complex issues in half burned body? He died yesterday morning.

Now how many of us are aware about this technological threats & dangers? Honestly, Kumar Aditya and his father was not aware. His family was not aware. Our entire friend circle of more than 12,000, we were not aware. Now should we call ourselves as fully educated and fully knowledgeable people? Think of it. Please avoid mobile phones on petrol outlets. Please avoid talking on mobile phones while driving. I also know many of my friends who do not bother about this good suggestion and each one of them have opted for "Chalta Hai Yaar Attitude". Please avoid talking on mobile phones while they are in charging mode. Avoid charging mobile phones near Your bed and/or near wooden furniture. Avoid mobile phones near high voltage electrical lines like railway stations and use flash lights. My friend, his family members and we all friends learned our lesson with loss of young life. Now Would You like to empower Your friends about this accident so as to avoid future accidents? We can save human life by sending this msg to everyone.

Nathanjagk said...

வருத்தங்க​ளோடு..

Starjan (ஸ்டார்ஜன்) said...

:(((.. வருத்தங்க​ளோடு..

vanila said...

என் ஆழ்ந்த அனுதாபங்கள்.

Subu said...

கொடுமை கொடுமை கொடுமை

- லெட்சக்கணக்கில் பணம் கொடுத்து கார்ல்டன் டவர்களையும் மற்ற டவர்களையும் நாம் வாங்க வேண்டியுள்ளதும்

- அமேரிக்கவை விட இந்தியாவின் பல நகரங்களில் வீட்டு விலை உயர்ந்து கிடப்பதும்

- பல அடுக்குமாடிகளில் ,முக்கியமாய் வீடுகளில் ...நாம் ஒவ்வொரு நாளும் 14..15 மணிநேரம் வசிக்கும் வீடுகளில் சரியான பாதுகாப்புகள் - fire safety இல்லாததும் (ஆபீஸிலாவது ஏதாவது fire safety audit என்று ஒருவர் வந்து மராமத்து செய்வார்..)

-இதையெல்லாம் தட்டிக்கேட்கப் போனால் பிலர் லாபி நம்மை எதிர்ப்பதும்...

- சரியான போக்குவரத்து இன்மையால் .அரசு நன்றாய் தூங்குவதால்...மக்கள் நகரங்களில் ஒரு சில இடங்காளில் மட்டுமே குழுமிக்கிடப்பதும்...

..எதை சொல்ல , எதை விட ?

கொடுமை கொடுமை கொடுமை

Kumky said...

ஆழ்ந்த வருத்தங்கள்..

Ahamed irshad said...

ஏமாளிகள் இருக்கிற வரை ஏமாத்துறவங்களும் கண்டிப்பா இருப்பாங்க....

Itsdifferent said...

I think this is prevalent almost in all professions. Such accidents provide visibility of such behavior while the others do get that kind of review or visibility.
This is what is called a "Chalta Hai" attitude. We face such situations at work multiple times a day, while working with offshore teams. We will assign few things or ask a question or two, expecting an answer by our morning, or just even a status update. Alas, no such things, and if you ask the following day, a detached response or some excuse.
I think this gives a perfect topic for someone, who faces such attitude on a daily basis as you navigate through your day either at work or home.
Kalam is shouting from the roof tops about his 2020 dreams, and we have such attitude in every office/home/street/village/town/city in India. Its going to remain only as his dreams, never make it to fruition.

ungalrasigan.blogspot.com said...

அதிர்ச்சியாக இருக்கிறது தோழர்! ஒவ்வொரு முறையும் இப்படியான துர்ச் சம்பவங்கள் நிகழும்போது மட்டும் சபதம் எடுக்கிறோம்! அடுத்த துர்ச் சம்பவம் நிகழும்வரைக்கும் இந்தச் சபதத்தை மறந்துவிடுகிறோம். ‘நாளை முதல் குடிக்க மாட்டேன்’ கதைதான்! தவிர, இதில் நம்மால் ஆகக்கூடியது என்ன என்று புரியாமல் கையைப் பிசைந்தபடி வேடிக்கை பார்ப்பவர்கள் பலர். மேலே எழுதத் தோன்றவில்லை எனக்கு! :((

Anonymous said...

என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை. எனது நண்பர் ஒருவரில் பல்கலைக்கழகத்தில் இருக்கும் எஸ்டிங்க்விஷரினை இரவில் எடுத்து ஸ்பிரே பண்ணுவார்களாம் அங்கு உள்ள மாணவர்கள். அதில் வேதனை என்னவென்றால் அதைச் செய்வது இந்தியா, இலங்கை, பாகிஸ்தானில் இருந்து போகும் மாணவர்களே. இவர்களை என்ன சொல்வது. கேட்டபோது செய்தவனை கல்லால் அடிக்கவேண்டுக் போல் கோவம் வந்தது. வளர்ப்பு சரி இல்லை.வேற ஒன்றும் இல்லை.

உங்கள் கஸினுக்கு ஆழ்ந்த அனுதாபங்கள். எல்லோரும் விழித்து எழ வேண்டிய நேரம் இது.

சுரேகா.. said...

மனம் கலங்குகிறது பரிசல்! :(